Door Meindert Mak*
De laatste dag begint vroeg, zeker omdat we de vorig dag toch iets langer op waren gebleven dan de andere avonden. Moe na een week vol ervaringen en kritische vragen aan diplomaten van acht verschillende landen loop ik nog één keer door de poortjes en langs de bewaking het VN terrein op. Met mijn koffer deze keer, want na de laatste afspraken moeten we gelijk door naar het vliegveld.
Ik loop met gemengde gevoelens richting gebouw 17 waar de laatste afspraken met de delegaties gepland staan. Het idee dat dit de laatste uurtjes worden die ik in het Palais de Nations door zal brengen en dat het heel lang zal duren tot een van ons er weer terug zal komen geeft aan alles een melancholieke bijsmaak. Dit besef werd geloof ik door iedereen gedeeld en we vullen de vrije momenten met het bespreken van alles wat we afgelopen week hebben meegemaakt.
Rollende ogen
Maar goed, er moet natuurlijk ook nog gelobbyd worden! Vroeg in de ochtend staan we al klaar in Palais de Nations, waar Susi Snyder van PAX al op ons staat te wachten. Tijd om onder andere onze eigen Nederlandse ambassadeur in gesprek te gaan! Veel zelfverzekerder dan ik aan het begin van de week voor mogelijk had gehouden stappen we de kamer in. De kamer is prachtig Art Deco ingericht, met grote stoelen, kandelaars en, zoals alle ruimtes in het gebouw, een hoog plafond. Onze vragen zijn pittig maar worden toch diplomatiek beantwoord. Na een tijdje betrap ik een van mijn mede-studenten op rollende ogen want hij kreeg niet het antwoord waarop hij wellicht stiekem hoopte. Het was echter super om te zien hoe we diplomaten toch af en toe konden verrassen met kritische en onverwachte vragen.
Ik kan niet wachten om terug te komen
Na de foto met de Nederlandse delegatie is het tijd om afscheid te nemen van de Assemblee Hall, waar we nog net naar het statement van Nederland kunnen luisteren. En dan is het alweer tijd voor onze laatste afspraak in Genève; the Mayor for Peace Youth Forum, waar Japanse scholieren en de Japanse delegatie van Nagasaki University spreken over vrede en over wat ze doen. Het is bijzonder om te zien hoezeer deze beweging leeft in Japan, hoeveel van de studenten hebben gesproken met overlevenden van de bombardementen op Hiroshima en Nagasaki. Piter staat op de lijst om onze delegatie van PAX voor te stellen aan de bezoekers, maar voordat hij aan de beurt is, is het voor ons al tijd om te gaan. Terwijl we naar buiten lopen vragen we ons af of en wanneer we hier weer terug zullen komen. Ik kan in ieder geval niet wachten!
De hele week was een fantastische ervaring, super vermoeiend, erg leerzaam, maar ook gewoon heel erg leuk, niet in het minste plaats door de groep die PAX heeft samengesteld. De week in Genève mag dan achter de rug zijn, maar deze groep zal elkaar nog zeker blijven spreken.
*Meindert Mak is Premaster Student Political Science aan de Radboud Universiteit, Nijmegen en is een van de 14 studenten van de PAX Nuclear Diplomacy Course