Mocht je ooit verdwalen in Geneve en je belandt op een Non Proliferatie Verdrag conferentie tussen een stel chique diplomaten en mocht je toevallig ook nog een NGO badge op hebben, sla dit dan even na:
Door Merel van Rooy*
Het 5 stappen nucleair lobbyen voor dummies-plan
Stap 1: Trek een leuk, net pakje aan en zorg voor een badge en een kaartje;
Stap 2: Heb een paar punten die je wil vertellen;
Stap 3: Vind de zaal met het grote UN logo waar alle landen zitten, je kan ze herkennen aan de bordjes op het bureau;
Stap 4: Trek de stoute schoenen aan. Speel de ‘onschuldige student kaart’
(“Excuse me sir, we are students interested in the nuclear weapons regime and we were wondering if you could tell us a bit more about the policy and position of Japan(/Russia/mongolia/cyprus/estonia etc.) is it possible to schedule a meeting with you in the coming days?”) – Dit is waar je kaartje van pas komt;
Stap 4: Ga naar de afspraak, doe beleefd maar zeg wat je wil zeggen
(“I am so happy with the speech your president Obama gave in Prague in 2009, nice to see that we are on the same page. I would like to see a nuclear weapon free world too! It might be handy though, to know how many there are, right? So since you have good relations, why don’t you ask Israel to be transparent and sign the NPT?")
Stap 5: Wacht af. Zelfs de meest onschuldige verklaringen kunnen politiek gevoelig liggen in dit veld. Sms nog ’s en groet in de hal.
Ik had dit handige stappen plan dus niet, maar ik was wel in die situatie en om eerlijk te zijn: ik had er een hard hoofd in. Welke invloed kan ik nu hebben? Dit is een oud verdrag over een politiek gevoelig onderwerp, dat direct te maken heeft met nationale veiligheid voor veel landen. Op de herzieningsconferenties die eens in de vijf jaar plaatsvinden gebeurt er al tijden weinig opzienbarends, wat kan er dan gebeuren op een van de drie (!) conferenties die hierop voorbereidt? Ik zag het al helemaal voor me: professionele diplomaten met duidelijke instructies van ‘Capital’ en dan een stel kleurrijke alternativo’s die hen gaan vervelen met ethiek. En daar kom ik: een studentje zonder connecties, strategie of kennis – met m’n grote mond over de wereld verbeteren ineens beland in Geneve.
Om ons voor te bereiden op de belangrijke taak die ons te wachten stond gingen we voor de conferentie naar de ICAN Campaigners Meeting. ICAN staat voor International Campaign for the Abolition of Nucleair Weapons en probeert alle campaigners te coördineren en gefocust te houden. Het duurde even voordat ik doorhad dat deze om en nabij 100 figuren bij elkaar de enigen zijn. Dit is de internationale anti-nucleaire wapens lobby die aanwezig is bij de NPT PrepCom in Genève. Deze mensen zijn de enigen die dit onderwerp onder de aandacht blijven brengen, de enigen die de druk opvoeren. Wat ik wel direct begreep was dat ze doorgewinterd zijn. Ze komen vanuit de hele wereld en kennen elkaar bij naam. Ze hebben zo veel samen meegemaakt in de andere conferenties dat ze aan een half woord genoeg hebben. Begrippen als ‘Oslo’, ‘Wenen’ vliegen door de zaal en bij het jaartal 2005 slaken ze een diepe zucht.
Hoewel ik behoorlijk verloren was in die bijeenkomst van ICAN, merkte ik de eerste morgen dat die bijeenkomst het begin was van een professionele, effectieve lobby. Het eerste effect is heel tastbaar: in de rij bij het inschrijven kende ik de mensen om me heen. Iedereen in de groep kent elkaar en communiceren wie ze gesproken hebben en hoe het ging. Het tweede effect was dat iedereen dezelfde, duidelijke boodschap had over de humanitaire consequenties van nucleaire wapens. Deze weg is een paar maanden geleden ingeslagen door de lobby, in navolging van een grote conferentie in Oslo. Het voordeel: door te focussen op humanitaire consequenties, wordt het onderwerp gedepolitiseerd. De lobby heeft het niet over de nationale veiligheidsstrategie, maar over alle ziekenhuizen die verwoest worden, de generatie-overbruggende slachtoffers, het globale voedseltekort dat onvermijdelijk volgt als nucleaire wapens worden ingezet. Het laatste effect van de ICAN coördinatie heeft te maken met deze duidelijke boodschap: iedereen kan ingezet worden. Zelfs ik. Dat is handig, want van die 100 lobby’ers, zijn er 10 net zoals ik.
Ondertussen ken ik het VN gebouw in Genève op mijn duimpje. Voornamelijk de plekken waar soms gratis voedsel te vinden is zijn mijn favoriet. Bijna geroutineerd lopen ik en mijn mede dummies van afspraak naar afspraak. We hebben al gesproken met Iran en de VS. Frankrijk, Duitsland, België, onder andere Denemarken en Zwitserland staan nog op het programma. Dus, lobbyen voor dummies… het kan!
* Merel van Rooy is Bachelor student International Relations and International Organization aan Universiteit Groningen. Samen met 9 andere studenten volgt zij dit jaar de Nuclear Diplomacy Crash Course van IKV Pax Christi.
Ben je benieuwd naar de ervaringen van de andere Crash Course studenten? Hier vind je een overzicht van alle blogs.