Het is de eerste dag van de NPT PrepCom en we staan om 6 uur naast ons bed. Duffe ogen, nette pakjes aan, hup in de rij. Wat kunnen we verwachten, wie zullen we spreken, wat gaan we doen?
Door Anita Hossain*
Hoe goed we ons ook op deze week hebben voorbereid, echt weten doen we het niet. Als we een klein uurtje wachten later door de security goedgekeurd zijn, gaan om half 9 de deuren open en maken we onze weg het prachtige, maar ingewikkelde VN-gebouw in.
Op weg naar de NGO room, ons hoofdkwartier deze conferentie, raken we enigszins verdwaald in een doolhof van onlogische gangen vol Xerox apparaten, glazen deuren en Romeinse letters. We komen langs de lege Assembly Hall waar we stiekem naar binnen sluipen om een paar foto’s te maken van de ruimte waar over een half uur gerespecteerde diplomaten zullen binnenstromen om het internationale kernwapenverdrag te bespreken, waar wij ons grotendeels afzijdig moeten houden en de grote mannen hun werk moeten laten doen. We maakten ons klaar voor een lange dag van NGO speeches, waarbij we af en toe vereerd zullen worden door een bezoekje van één van de delegaties.
Niets bleek minder waar. Met een groep van pak ‘m beet honderd medelobbyisten wordt in een half uur onze strategie van de dag besproken. Daarna worden we als een stel jonge honden losgelaten op de zaal diplomaten. In de Assembly Hall worden we voorgesteld aan de leden van de Nederlandse delegatie die we nog niet ontmoet hadden, waarna we een plekje mochten zoeken voor de rest van de General Debate. “Waar geen bordje staat mag je gaan zitten.” Daar zat ik dan, achter de vertegenwoordigers van de League of Arab States en naast de norse man van de IAEA, met prachtig uitzicht op het diplomatieke schouwspel dat zich af zou gaan spelen.
Het bordje van Noord-Korea
De opening van de PrepCom liep uit, maar vervelen zouden we ons niet. “Wie wil aan de Chair vragen of hij het bordje van Noord-Korea in zijn lade heeft liggen?” Ehm, wat? Genietend van onze verstelde gezichten wordt ons uitgelegd dat er een urban legend bestaat dat de voorzitter van de NPT conferenties het bordje van Noord-Korea altijd beschikbaar heeft, omdat het land strikt gezien nog onder het verdrag valt en dus elk moment op zou kunnen komen dagen. Hoewel de enigszins geagiteerde Amerikaan geen tijd voor ons heeft, staan we toch zomaar op het podium van de UN Assembly Hall in Genève! Het bordje hebben we niet gezien, maar we waren niet van plan om het hierbij te laten.
Norse man
Half elf. Het is nog steeds niet begonnen. Tijd om diplomaten aan te spreken. “Ga je mee naar Iran?” Ok… Met immense zelfbeheersing onderdruk ik de neiging om meneer Soltanieh de hand te schudden en vraag ik of hij misschien tijd heeft om een groep studenten te spreken. Ja hoor, vanavond 6 uur, of we de afspraak om 5 uur wilden bevestigen. Terwijl mijn medestudenten de delegatie van Duitsland aanpappen, besluit ik mijn roots op te zoeken en een gesprekje met de delegaties van Bangladesh en Denemarken aan te knopen. We werden warm ontvangen en naarmate de dag vorderde voelden we ons steeds vrijer om ons voor onze missie in te zetten, door zoveel mogelijk handtekeningen te verzamelen voor de joint statement over de humanitaire gevolgen van kernwapens. De norse man van de IAEA komt naast me lopen en vraagt wat ik studeer. Huh, maar jij vond mij toch helemaal niet aardig? Gelijk voel ik me schuldig dat ik al de hele ochtend naar hem refereer als de norse man van de IAEA.
Zeven uur ‘s avonds. Na een dag hard werken komen we weer langs de lege Assembly Hall. We snellen ons naar het podium en nemen plaats achter de bordjes Chair, Secretary en High Commissioner om een foto van ons team te maken. De delegatie van Equador, eigenlijk nog in bespreking, kon er wel om lachen. Ze hadden zelfs nog tijd om een foto van ons te maken! Afgepeigerd begeven we ons richting een restaurant om bij te komen van deze heftige dag, ervaringen uit te wisselen en een biertje te drinken. En dat bordje van Noord-Korea, dat lag er niet hoor!
*Anita Hossain studeert sociale psychologie aan de Universiteit Utrecht. Samen met negen andere studenten volgt zij dit jaar de Nuclear Diplomacy Crash Course van IKV Pax Christi. Lobbyen tegen Kernwapens.
Ben je benieuwd naar de ervaringen van de andere Crash Course studenten? Hier vind je een overzicht van alle blogs.