“We hadden goede redenen.” Dat was het antwoord dat ik kreeg toen ik aan een Amerikaanse student van een middelbare school vroeg waarom Amerika op die bewuste dag Hiroshima heeft aangevallen met een atoombom. Daarna vulde ze nog aan: “Om de opkomst van het communisme tegen te houden.” In alle eerlijkheid kan ik dit antwoord nog steeds niet goed plaatsen.
Ik vroeg vervolgens: “Stel dat je met de wetenschap van vandaag als staatshoofd opnieuw kon besluiten wel of geen kernwapen in te zetten op die bewuste dag op 6 augustus 1945. Wat had jij dan gedaan als je in de schoenen stond van president Truman?” Er viel een stilte.
Het was een vraag waar ik ook geen antwoord op wilde hebben. Ik wilde haar vooral laten nadenken wat haar woorden impliceerden voor de toekomst. Wat als er opnieuw een ‘dreiging’ontstaat? Zou er dan opnieuw een ‘rechtvaardiging’ zijn voor de inzet van kernwapens?
Deze uitwisseling was de eerste van velen spontane interviews die we vandaag hebben gedaan in Hiroshima.
Later op de dag zijn we naar een conferentie van Peace Boat gegaan, waar we vooraf verschillende interviews hebben gedaan met overlevenden. Alisa, een vrijwilliger van Peace Boat, die als persoonlijke tolk met ons meereist, raakte zichtbaar geëmotioneerd tijdens een interview met één van de overlevenden toen deze man zijn persoonlijke verhaal met ons deelde.
Ik heb het vaker gezegd, maar wanneer je de verhalen van overlevenden hoort dan is nucleaire ontwapening geen kwestie van strategie om te kiezen tussen veiligheid en onveiligheid, maar is het puur een kwestie van kiezen voor gezond verstand. Morgen kunnen we opnieuw kiezen om de onderhandelingen te beginnen voor een verbod op het bestaan, gebruik en het dreigen met kernwapens!
Blijf via Twitter en Facebook op de hoogte van de ervaringen van Casper in Hiroshima.